โคตะช่วยเหลือตัวเองได้หมดเลย ไม่ว่าจะพับผ้า ใส่กระเป๋า ถอดเสื้อผ้า ใส่กระดุมเสื้อ เองเก็บผ้า มีแต่เรื่องถอดรองเท้าเก็บในตู้รองเท้า วันแรกไม่ทำแถมวิ่งหนี ไม่เก็บกระเป๋าใส่ตู้ แถมหนี แวบไปเลย ครูต้องเหนื่อยกันเกือบเดือน ถึงจะทำ จะเห็นว่าสัปดาห์แรก รองเท้าโคตะจะวางอยู่ที่บันไดเนื่องจากไม่เก็บเข้าที่ แล้วสัปดาห์แรก หงุดหงิดมาก เห็นหน้าแม่โมโหใส่ ส่วน สัปดาห์ที่สองดี ขึ้น แรก ๆ เด็ก ส่วนมากจะเครียด กับโรงเรียน ก็มันไม่เหมือนอยู่บ้านนิน่า คูณครูทั้งสองคนก็จัดการจนตอนนี้ เก็บกระเป๋า กับรองเท้าเข้าที่ได้เรียบร้อย ครูบอกว่า โคตะใจดี กับยูคุงมากๆ ยูคุงอายุเท่าๆ กับมิกิห่างกันเดือนเดียวกัน ทำเอาแม่อึ้งเลย ไม่เห็นมานใจดีกับนอ้งมันล่ะ นอกจาก น้องมันแย่จริงๆ ของอะไร ก็อิจฉากัน ผลักน้อง ทำไมใจดีกับยูคุงล่ะ ดูท่าทางโคตะจะดื้อที่สุดในโรงเรียนเลย แต่คุณครูก็ยังใจดีบอกว่า ซนมากกว่า แต่ถ้าบอกห้ามอะไรก็ฟังอยู่ มันก็จริง เราห้ามอะไรควรไม่ควรก็ทำอยู่ วีรกรรมโคตะ เป็นคนบอกเองว่า โดดขึ้นไปบนโต๊ะกินข้าว ครูบอกว่าที่นี่มันโตะกินข้าว ห้ามขึ้น แบบว่าโต๊ะกินข้าวนักเรียนตัวเล็ก พอดีที่บ้านมีโต๊ะเท่ากัน แต่เป็นโต๊ะกลมไว้โดดเล่น มันเท่า ๆ กันกับโรงเรียน แต่โต๊ะเวลากินข้าวบ้านโคตะก็รู้น่ะ ไม่เคยขึ้นนอกจากแรก ๆ ที่ปีนได้ ก็โดนดุแล้ว แต่อันนี้ครูไม่ได้บอกเรา หรอก ฟังจากลูกเอง ก็ขำ ๆ ครูคงเหนื่อยน่าดูกับโคตะมันซน มากกว่าเด็กปรกติ น่ะ วันหลังค่อยถามว่าโคตะซนระดับไหนสำหรับครู
โรงเรียนก็โปรแกรมประชุมสำหรับผู้ปกครอง แล้วก็กิจกรรมสำหรับ คุณแม่ยาวเหยียดไม่ให้บรรดาแม่ ๆ ว่างเลย ใกล้จะถึงก็ ครูกับผู้ปกครองคุยกันตัวต่อตัว 15 นาที ประมานว่าตอนนี้เด็ก เป็นอย่างไร พ่อแม่อยากให้เด็กเป็นอย่างไร ควรทำอย่างไร อะไรประมานนี้ ต้นเดือนหน้า ก็วันพ่อ พ่อต้องไปโรงเรียนกับเด็ก ๆ ในวันเสาร์ไปทำกับข้าวกินกันเอง โรงเรียนนี้ เด่นเรื่องนี้มากๆๆ ไม่รู้เป็นไรชอบให้ทำกับข้าว เองเราเองไม่ได้ คิดอะไรมาก เพราะอยู่บ้านโคตะก็มีส่วนร่วมอยู่แล้ว แต่ยังไม่เคยจับมีดน่ะ แบบว่าดูไม่ไหวเพราะมีมิกิตัวยุ่งอีก แต่ถ้าเป็นที่โรงเรียนจะมีเด็กโตกว่าช่วยน้อง ถ้าคนไหนสัญญาว่าจะระมัดระวัง อยากจับมีด แล้วทำอย่างระวัง ครูก็จะให้ทำ โคตะเองไม่ค่อยพูดเรื่องทำกับข้าวสักเท่าไร มันคงไม่ได้ไปร่วมทำอะไรกับเค้าน่ะ เป็นประเภทโลกของฉันไม่ร่วมกับใคร มันเป็นอย่างนี้จริง ๆ แต่ถ้าใครลำบากหรือ ท่าทางแย่ ๆ มันจะช่วย แต่ชอบใช้ความคิดเอง ไม่ร่วมกับใคร
ส่วนภาษาไทย โคตะตอนนี้ห่วยแตกเหมือนเดิม คิดว่าจะสอนมิกิพูดไทยไปเลยไว้พูดกับพี่ แล้วให้ไปเรียนกันเอง สองคน
โรงเรียนก็โปรแกรมประชุมสำหรับผู้ปกครอง แล้วก็กิจกรรมสำหรับ คุณแม่ยาวเหยียดไม่ให้บรรดาแม่ ๆ ว่างเลย ใกล้จะถึงก็ ครูกับผู้ปกครองคุยกันตัวต่อตัว 15 นาที ประมานว่าตอนนี้เด็ก เป็นอย่างไร พ่อแม่อยากให้เด็กเป็นอย่างไร ควรทำอย่างไร อะไรประมานนี้ ต้นเดือนหน้า ก็วันพ่อ พ่อต้องไปโรงเรียนกับเด็ก ๆ ในวันเสาร์ไปทำกับข้าวกินกันเอง โรงเรียนนี้ เด่นเรื่องนี้มากๆๆ ไม่รู้เป็นไรชอบให้ทำกับข้าว เองเราเองไม่ได้ คิดอะไรมาก เพราะอยู่บ้านโคตะก็มีส่วนร่วมอยู่แล้ว แต่ยังไม่เคยจับมีดน่ะ แบบว่าดูไม่ไหวเพราะมีมิกิตัวยุ่งอีก แต่ถ้าเป็นที่โรงเรียนจะมีเด็กโตกว่าช่วยน้อง ถ้าคนไหนสัญญาว่าจะระมัดระวัง อยากจับมีด แล้วทำอย่างระวัง ครูก็จะให้ทำ โคตะเองไม่ค่อยพูดเรื่องทำกับข้าวสักเท่าไร มันคงไม่ได้ไปร่วมทำอะไรกับเค้าน่ะ เป็นประเภทโลกของฉันไม่ร่วมกับใคร มันเป็นอย่างนี้จริง ๆ แต่ถ้าใครลำบากหรือ ท่าทางแย่ ๆ มันจะช่วย แต่ชอบใช้ความคิดเอง ไม่ร่วมกับใคร
ส่วนภาษาไทย โคตะตอนนี้ห่วยแตกเหมือนเดิม คิดว่าจะสอนมิกิพูดไทยไปเลยไว้พูดกับพี่ แล้วให้ไปเรียนกันเอง สองคน
