เสียงยามเช้าตรู่ ได้ปลุกให้ตื่นขึ้นมา เสียงนกกระซิบ
ทำให้ฉันตื่นจากฝัน ขึ้นสู่โลกความเป็นจริงที่เป็นอยู่ ฝันถึงบางคนที่อยุ่ไกล ไกลทั้งใจไกลทั้งตัว แต่คิดถึง
มันแปลกในความรู้สึกตัวเอง ทำไมยังคิดถึงอยู่ แปลกดี วันนีั้ ค่อนข้างอากาศเย็นอาจเป็นเพราะอุณภูมิโลกเย็นลง เรายังมีอะไรต้องทำอีกมากมาย คิดถึงอีกคนที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในชีวิตเลยแปลกดีนะคนเรา
เสียงนกยังกระซิบอยู่ ยังไม่ตื่นมาร้องเพลง หรือหาอาหารแต่อย่างไร อาจเป็นเพราะยังไม่มีแสงจากพระอาทิตย์ตอนเช้า ยิ่งฉันคิดถึงพระอาทิตย์ตอนเช้านี้ ยิ่งทำให้คิดประสบการณ์ร่วมกันในการขับรถข้ามจากประเทศนึงสู่ประเทศ ผ่านในที่ทุรกันดาน มีแต่ฝุ่นคลุกเคล้า แต่เธอคนนั้นเองยังขับรถมาส่งให้ฉันอย่างปลอดภัย ระหว่างทางเราแวะตอนเช้าตรู่ยามแสงเช้ามาดูครัวพุ่งจากบ้านเรือนเนื่องจากเป็นเวลาทำอาหารทุกบ้านจะใช้ฟืนก่อไฟ เพื่อทำอาหาร แต่ตอนนี้เราเหมือนได้อยู่คนละโลกในใบเดียวกัน หวังว่าเธอเองสบายดีอยู่ เราพกพาอาหารกลางวันที่ทำง่ายๆ เพื่อเป็นมื้อกลางวัน เรานั่งทานกันง่าย ๆ ข้างทางที่มีเก้าอี้อยู่ มันเป็นความทรงจำสั้นแต่ดี มากและจำได้แม่นยำถึงวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ฝากความคิดเห็นนิดนึงนะคะ น่านิดนึง เสียเวลานิดเดียวนะ นะ